‘verwilderde flaneur’ 

De fotografische kaarten ontstaan steeds waar twee zintuiglijke benaderingen bij elkaar komen: de psychogeografie volgens Guy Debord, en het alternatieve kijken door de blinde cabaretier en schrijver Vincent Bijlo.

Samen met Vincent vroeg ik mij af hoe zijn ‘zien’ herleidt zou kunnen worden naar mijn zien, en andersom. Zijn handen en voeten zijn zijn ogen, dat ontstond als uitgangspunt. En wat zijn ogen kunnen zien heeft dan, als consequentie van dat uitgangspunt, de omvang van een hand en een voet.

Aldus ontstaan fotografische sequenties die ontstaan op dat moment op die plaats en vormen gezamenlijk een visuele taal die vanwege de interferentie tussen kleuren en grafische patronen als geheel meer wordt dan louter een verzameling registraties.

Dit toont verwantschap met de psychogeografie zoals ontwikkeld door Guy Debord in 1955. De Situationist Guy Debord legde zijn wandelingen vast aan de hand van zijn ervaring tijdens die wandeling, om te ontdekken hoe verschillende locaties invloed hebben op ons gevoel en ons gedrag. De dichter Charles Baudelaire noemde deze manier van mijmerende stadswandeling in de 19 eeuw reeds ‘flaneur’. De psychogeografie als manier om spelenderwijs en situationeel de ruimte te ontdekken zonder uitgewerkt plan, met ruimte voor wat zich kan onaangekondigd kan voordoen, en met als resultaat een unieke want geheel bepaald door de combinatie van jou en de omgeving esthetische ervaring.

Uiteindelijk ontstaat beeld en kaartbeeld dat op geheel eigen wijze in een volledig nieuw patroon en ritme de werkelijkheid van dat moment op die plaats verbeeldt. De titels voegen daar nog een associatieve betekenis aan toe, samenhangend met die plek. Het resultaat is van een verwilderde flaneur.

Een voorbeeld van de psychogeografie van Guy Debord via https://imaginarymuseum.org/LPG/Mapsitu1.htm